انضباط، تنبیه و تربیت مثبت
انضباط و تربیت مثبت، پایه و اساس رشد سالم عاطفی و اجتماعی کودک است. والدین باید بدانند که هدف از انضباط، آموزش مسئولیتپذیری و خودکنترلی به کودک است، نه صرفاً اطاعت کورکورانه یا سرکوب احساسات. انضباط مثبت بر پایه احترام متقابل، فرصت یادگیری از اشتباهات و حمایت عاطفی بنا شده است. در این رویکرد، والدین به جای استفاده از تنبیه بدنی یا تحقیر، با ایجاد محیطی امن و حمایتگر، به کودک کمک میکنند تا رفتار مطلوب را بیاموزد و احساس ارزشمندی کند.
رفتار کودک بیانضباط و پیامدهای آن
رفتار بیانضباط در کودکان اغلب به شکل پرخاشگری، کجخلقی، بیادبی، عدم همکاری و حتی تخریب اموال ظاهر میشود. این رفتارها معمولاً نشانههایی از ناتوانی کودک در کنترل عواطف و هیجانات است و میتواند ناشی از عوامل متعددی مانند خستگی، گرسنگی، بیماری، استرس یا فقدان مهارتهای شناختی و حرکتی باشد. پیامدهای بیانضباطی، علاوه بر آسیب به روابط خانوادگی و اجتماعی، میتواند باعث کاهش اعتماد به نفس، بروز مشکلات رفتاری در مدرسه و حتی شکلگیری الگوهای پرخاشگرانه در آینده شود. والدینی که به جای راهنمایی و آموزش، مدام کودک را سرزنش یا تحقیر میکنند، زمینه بروز یاس، خشم و واکنشهای منفی را در کودک تقویت مینمایند.
روشهای جایگزین تنبیه بدنی
تحقیقات نشان میدهد که تنبیه بدنی نه تنها رفتار مطلوب را تثبیت نمیکند، بلکه میتواند باعث افزایش پرخاشگری، اضطراب و کاهش عزت نفس کودک شود. به جای تنبیه بدنی، والدین باید از روشهای جایگزین استفاده کنند:
- الگوسازی رفتار صحیح: والدین با نشان دادن رفتار مناسب و آموزش ابراز کلامی احساسات، به کودک یاد میدهند چگونه با هیجانات خود کنار بیاید.
- گفتوگو و آموزش حل مسئله: به کودک کمک کنید احساساتش را بشناسد و راهحلهای مناسب برای مشکلات پیدا کند. مثلاً به جای دعوا برای گرفتن اسباببازی، درخواست خود را با کلمات بیان کند.
- تعیین پیامد منطقی: اگر کودک رفتاری نامناسب داشت، پیامدی مرتبط و منطقی تعیین کنید (مثلاً اگر اسباببازی را پرت کرد، مدتی از آن محروم شود).
- استفاده از زمان استراحت: در مواقعی که کودک به شدت عصبانی است، فرصت کوتاهی برای آرام شدن به او بدهید تا بتواند احساساتش را مدیریت کند.
- تشویق رفتار مثبت: توجه و تشویق به رفتارهای مطلوب، موثرتر از تمرکز بر رفتارهای منفی است.
اهمیت حق انتخاب و تحریک تفکر در کودک
کودکان در جریان رشد، نیازمند تجربه حس کنترل و انتخاب هستند. والدین میتوانند با دادن گزینههای محدود (مثلاً انتخاب بین دو نوع غذا یا لباس)، به کودک اجازه دهند حس استقلال را تجربه کند و کمتر دچار مخالفت و کجخلقی شود. این رویکرد نه تنها حس مسئولیتپذیری را تقویت میکند، بلکه به کودک میآموزد عواقب انتخابهای خود را بپذیرد و تفکر انتقادی پیدا کند. وقتی کودک احساس کند صدایش شنیده میشود و در تصمیمات کوچک نقش دارد، همکاری و آرامش بیشتری خواهد داشت.
نقش محرومیت از امتیاز و عدم رضایت
یکی از روشهای موثر تربیت، استفاده از محرومیت موقت از امتیازهاست. اگر کودک رفتار نامناسبی نشان داد، میتوان او را برای مدت کوتاهی از یک امتیاز (مانند تماشای تلویزیون یا بازی با اسباببازی مورد علاقه) محروم کرد. این روش باید بدون خشم و تحقیر اجرا شود و کودک بداند که رفتار او باعث این پیامد شده است، نه شخصیتش1. همچنین، والدین باید از ابراز نارضایتی شدید و مکرر خودداری کنند؛ زیرا کودک نیاز دارد بداند حتی اگر رفتارش اشتباه بوده، همچنان مورد محبت و پذیرش والدین است.
اثرات محدودیتهای شدید و امر و نهی مداوم
محدودیتهای بیش از حد و امر و نهی مداوم (“نکن، نرو، دست نزن…”) باعث ایجاد حس نارضایتی، خشم و حتی لجبازی در کودک میشود1. کودکان به طور طبیعی تمایل دارند استقلال خود را تجربه کنند و اگر مدام با منع و سرزنش مواجه شوند، یا به شدت منفعل و بیانگیزه میشوند یا به صورت پرخاشگرانه واکنش نشان میدهند. بهترین راهکار، تعیین قوانین روشن و منطقی، همراه با توضیح دلیل آنها و دادن حق انتخاب در چارچوب این قوانین است.
اجتناب از سرزنش، تمسخر و مقایسه
سرزنش، تمسخر و مقایسه کودک با دیگران، از مخربترین رفتارهای والدین است و میتواند منجر به کاهش عزت نفس، احساس گناه، شرم و حتی بروز رفتارهای پرخاشگرانه یا انزواطلبانه شود1. والدین باید به جای برچسبزنی و تحقیر، احساسات کودک را بپذیرند و به او کمک کنند تا هیجاناتش را به شیوهای سالم بیان کند. مثلاً وقتی کودک خشمگین است، به جای گفتن “تو بچه بدی هستی”، میتوان گفت: “میدانم عصبانی هستی، بیا با هم راهحلی پیدا کنیم.”
جمع بندی:
در مجموع، تربیت مثبت و انضباط سازنده بر پایه احترام، محبت، آموزش مهارتهای اجتماعی و عاطفی و ایجاد فرصت برای انتخاب و تفکر مستقل استوار است. والدین با حمایت، الگوسازی و ایجاد محیطی امن و پذیرنده، بهترین زمینه را برای رشد سالم و متعادل کودک فراهم میکنند. به منظور بهبود تربیت فرزندان خود، با بسماوا همراه باشید.
منابع:
سلامت روان برای کودکان، نوجوانان و جوانان
کودکان عصبانی: کنار آمدن با رفتار انفجاری
روشهای مدیریت استرس در کودکان و نوجوانان: گذشته، حال و آینده (یک مطالعه مروری)
چگونه به کودکان و نوجوانان کمک کنیم تا استرس خود را مدیریت کنند
درباره پردیس زارعپور
دانشجوی کارشناسی ارشد اپیدمیولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران/ دستیار پژوهشی مرکز تحقیقات استئوپروز و مرکز تحقیقات غیرواگیر
نوشته های بیشتر از پردیس زارعپور
دیدگاهتان را بنویسید