زمین خوردن و شکستگی

زمین خوردن یا سقوط یکی از مشکلات رایج بهویژه در میان سالمندان است که میتواند به آسیبهای جدی مانند شکستگی استخوانها منجر شود. عواملی مانند ضعف عضلانی، عدم تعادل، مشکلات بینایی، و وضعیت سلامت عمومی میتوانند خطر افتادن را افزایش دهند. پیشگیری از زمین خوردن از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا با اعمال تغییرات در سبک زندگی، تقویت عضلات و تعادل، میتوان به طور چشمگیری خطر سقوط را کاهش داد.
طبق آمارها 1 زن از هر 3 زن و 1 مرد از هر 5 مرد در طول عمر خود دچار شکستگی های ناشی از پوکی استخوان میشوند.
این شکستگیها علاوه بر تحمیل هزینه اقتصادی به بیمار و نظام سلامت، منجر به کاهش قد، ایجاد قوز کمر، درد و ناتوانی، از دست دادن استقلال و در نهایت کاهش کیفیت زندگی میشوند. علاوه بر آن مرگ هم میتواند از پیامد های این شکستگی ها باشد. متاسفانه پوکی استخوان و عوامل خطر منجر به آن شیوع بالایی در کشور ایران دارند.
شکستگی عارضه جدی و تهدیدکننده حیات پوکیاستخوان است. شکستگیهای ناشی از این بیماری توسط ضربات خفیف ایجاد میشوند. آمارها نشان میدهند از هر پنج شکستگی لگن، یکی از آنها در سال اول بعد از شکستگی منجر به مرگ میشود. از میان شکستگیهای شایع ایجاد شونده در اثر پوکیاستخوان میتوان به شکستگیهای مهره، لگن، شانه و مچ دست اشاره کرد.
مجموعه اقدامات ضروری جهت جلوگیری از ایجاد شکستگی شامل اصلاح سبک زندگی، مراجعه به پزشک جهت غربالگری و تشخیص به موقع و همچنین جلوگیری از زمین خوردن میباشند. در صورت بروز شکستگی یکی از مهمترین گامها، شروع درمان اختصاصی پوکی استخوان در اولین فرصت و در کنار درمان شکستگی میباشد. شروع درمان اختصاصی، خطر شکستگیهای بعدی را به میزان قابل توجهی کاهش میدهد. این خدمت توسط کلینیکهای استئوپاد که با هدف پیشگیری از شکستگی مجدد در کشور راه اندازی شدهاند، ارائه میشود.
پیشگیری از زمین خوردن نیازمند توجه به عوامل مختلفی است از جمله تقویت عضلات، بهبود تعادل و حفظ سلامت عمومی بدن. با داشتن شیوه زندگی سالم، انجام تمرینات تقویتی و توجه به محیط اطراف، میتوان از بسیاری از سقوطها جلوگیری کرد. با همراهی گروه آموزشی و پژوهشی بسماوا، میتوانیم با اقدامات ساده اما مؤثر، خطر زمین خوردن را کاهش دهیم و به زندگی سالمتر و ایمنتری دست یابیم.
منابع برای مطالعه بیشتر:
درباره دکتر مهناز سنجری
دانش آموخته دکترای تخصصی آموزش پرستاری و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران
نوشته های بیشتر از دکتر مهناز سنجری
دیدگاهتان را بنویسید